پروفیل چیست؟

پروفیل یا نیمرخ در لغت به معنی مقطعی است ثابت به طول زیاد از جنس فولاد که به شکلهای گوناگون در صنعت کاربرد دارد از جمله : انواع تیرآهن, انواع ورق, پروفیلهای مربع و مستطیل, نبشی, ناودانی, تسمه و ...... که تفاوت این قطعات در شکل و سطح مقطع آنهاست.

پروفیل ها بسته به نوع مصرفشان در صنعت به شکلهای گوناگون, در سایزها و ابعاد گوناگون تولید میشوند برای کسب اطلاع از قیمت انواع پروفیل به صفحه قیمت پروفیل مراجعه نمایید. پس ابتدا باید روشهای تولید انواع پروفیل مورد بحث و بررسی قرار گیرد. 

تولید پروفیل 

نوع ورق انتخابی برای تولید این نوع محصول بسیار مهم است چراکه باید از خواص مکانیکی و ترکیبات شیمیایی مناسبی برخوردار باشد تا در خط تولید دچار آسیب و شکستگی و کاهش کیفیت محصول تولیدی نشود. در حال حاضر ورقهای مورد نیاز این محصول توسط کارخانجات داخلی از جمله فولاد مبارکه تولید میشود و بخشی از نیاز کشور نیز با واردات ازکشورهای آسیای میانه, اروپا و برزیل تامین میشود. بهترین ورق استاندارد برای تولید پروفیل ST37.2, Jis G 3131, G 3132 میباشد که دارای ترکیبات کربن, سیلیس, گوگرد, منگنز وفسفر میباشد. این ورقها به صورت کلاف وارد دستگاههای برش شده و تحت عملیات حرارتی به شکل نوارهایی در ابعاد خاص برش می خورند. 

روشهای تولید پروفیل 

نوارهای بریده شده مزبور بسته به نوع ماشین آلات و طراحی خاص هریک وارد پروسه تولید میشوند که این پروسه به دو روش انجام میگیرد: مستقیم و غیرمستقیم.

تولید پروفیل به روش مستقیم 

در این روش نوارها از بین دو قالب که در بالا و پایین دستگاه تعبیه شده اند عبور کرده و براساس زوایای تنظیم شده و میزان نیروی وارده هریک از قالبها و توزیع این نیرو, نوار فولادی به مرور شکل گرفته و سپس لبه های آن به هم جوش خورده و پس از شکل گیری در مرحله سایزینگ و رفع اشکالات خمشی و پیچشی توسط پیچش گیر, به صورت اتوماتیک در طول های 66 متری برش خورده وبسته بندی میشود. ابعاد و زوایای این پروفیل دقیق بوده و دارای خط جوش ثابت و انحنای بسیار کم در سطح محصول است ولی این روش معایبی نیز دارد از جمله استهلاک بیشتر قالبها به دلیل تیزبودن گوشه ها و قطرهای متفاوت قالبها در نقاط مختلف و سرعت خطی متفاوت و همچنین پایین بودن سرعت تولید به دلیل دقیق بودن روش تولید و در نتیجه کاهش راندمان تولید.

تولید پروفیل به روش غیرمستقیم 

در این مرحله نوار فولادی ابتدا از مرحله نورد عبور کرده و سپس تحت اعمال یکی از روشهای شکل دهی اعم از شکل دهی لبه ای, مرکزی یا شعاع واقعی به شکل لوله درمی آید و پس از جوش خوردن لبه ها وارد مرحله سایزینگ میشود که در این مرحله در اثر اعمال فشار از بالا و پایین و اطراف, به شکل مورد نظر درمی آید و سپس با عبور از مرحله پیچش گیر نواقص آن برطرف شده و پس از برش به قطعات دلخواه وارد مرحله بسته بندی میگردد و گاهی نیز ابتدا لوله شکل گرفته طبق طولهای درخواستی بریده شده و سپس به شکل موردنظر درمی آید. در روش غیرمستقیم, تنوع در ساخت شکلهای مختلف پروفیل بیشتر است و با حداقل ماشین آلات لوله سازی میتوان این تنوع را ایجاد کرد و همچنین به دلیل نوع روش, امکان برخورداری از توان حداکثری دستگاه جوش فراهم شده است بنابراین سرعت و راندمان تولید بالا میرود. 

چون قالبها در این روش بیشتر به شکل منحنی هستند کار با دستگاه های آن راحت تر است و گوشه های قطعات به دلیل گرد بودن در حین عملیات حرارتی کمتر دچار شکستگی و آسیب میشوند؛ ولی از طرف دیگر همین امر موجب پایین آمدن کیفیت محصول از نظر دقت در اندازه اضلاع و تیز بودن گوشه ها و از نظر مستقیم بودن خط جوش و انحنای سطح محصول میشود. 

پس از تولید باید تستهای هیدرواستاتیک و تست ادی کارنت (حوزه مغناطیسی) روی قطعات انجام شده و مشخصات محصول با توجه به آزمایشات روی آن درج شود. 

انواع پروفیل 

دسته بندی پروفیل ها براساس معیارهای مختلفی انجام میگیرد که معیار ما در اینجا سطح مقطع آن است

پروفیل باز

تیرآهن, نبشی, ناودانی,تسمه و ورق در این دسته قرار میگیرند و همچنین پروفیلهای U شکل و Z شکل که بیشترین مصرف آن در ساختمان سازی, سقف سوله ها, پارکینگها و سالنهاست. 

پروفیل بسته

این پروفیل قوطی هایی به شکل مربع یا مستطیل است و در واقع همین نوع در بازار به عنوان پروفیل شناخته میشود. مقاطع کوچک این دسته, در نرده های فلزی, در و پنجره یا راه پله و همچنین در حصارکشی و نرده کشی دیوارها کاربرد دارد و یا در پایه میز و صندلی. انواع مربع و مستطیل شکل در مقاطع بزرگتر بیشتر در ستون ساختمانها و سازه های فلزی و حتی در شاسی کشی نفتکش ها و تریلرها کاربرد دارند و پرکاربردترین ابعاد این دسته در مقطع مربعی 60*60 و 270*270 میلیمتر است و در مقطع مستطیلی 40*100 و 300*135 میلیمتر, و ضخامت آنها از 2 تا 8 میلیمتر است. 

پروفیل های بسته ( مقاطع مربع و مستطیل) به دلیل داشتن مزایایی در صنعت کاربرد بیشتری دارند از جمله: 1.قابلیت جوش پذیری و فرم پذیری 2.قابلیت مقاومت و دقت در ابعاد 3.دارا بودن سطح کیفی عالی
البته دسته بندی های دیگری نیز برای پروفیل در نظر گرفته میشود مانند پروفیل سبک یا سنگین و پروفیل های توپر و توخالی.